Zmiany, zmiany:)

           Hej ludzie:) jak głosi tytuł posta będę pisać o zmianach:D jak widzicie zmieniłam czcionkę, bo stwierdziłam, że niezbyt wygodnie wam się czyta.. Dodałam też obserwatorów:) więc możecie sie teraz dodawać i mieć wgląd w moje blogi;)

Pozdrawiam was cieplutko<3 

-Marta, xx

CHAPTER SIX:)

Hejka wszystkim:) chcę was na początku przeprosić za moją nieobecność:( jak zobaczyłam, że nie mam żadnych komentarzy to zaniedbałam go:( a dzisiaj?? Wchodzę sobie na moje blogi a tu co..? KOMENTARZE!! :o szok przeżyłam;D dzięki wielkie za każdy<3 jeśli wam się nie podoba lub coś byście zmienili to proszę piszcie mi w komentarzach, a ja postaram się wcielić wasze pomysły w życie:) a co do krytyki?:D Nie ma sprawy;) przyjmuję ją na KLATE;D krytyka dla mnie jest ważna, bo wiem co wam się podoba, a co nie:) PISZCIEEE:) będę wdzięczna:)
Jeśli chcecie być informowani lub chcecie follow back na TT to piszcie w komentarzach:)
A teraz zapraszam do czytania::

 

Eh.. No to lecimy.. Poranna interwencja.. Poszłam normalnym krokiem w stronę drzwi głównych i zauważyłam wielką bandę.. No dosłownie bandę, bo było z 50-siąt osób jeśli dobrze widzę. Zagwizdałam głośno i zbiegowisko popatrzyło na mnie. Po momencie zrozumieli aluzję i prędko rozeszli się. Chłopaki popatrzyli na mnie i wybałuszyli oczy.

- Kurde chłopaki stop z tym gapieniem się! Najpierw inni teraz wy?! Co jest?! Mam coś na twarzy czy jak?! – kiedy ja ich ochrzaniałam podeszli do mnie bliżej.

- Nie o to chodzi. Po prostu nie jesteś wyluzowana. Wyglądasz pięknie – powiedział zapatrzony we mnie Zayn, a ja przeczesałam ręką włosy.

- Eh.. Niech będzie. Dzięki – powiedziałam, zwijałam słuchawki i nagle poczułam, że ktoś mnie obejmuje. – Malik? Zabierz tę rękę, bo ci ją utnę – powiedziałam zirytowana.

- Była umowa zapomniałaś? – zaśmiał się.

- Cholera.. Zabiję cię kiedyś.

- Już to mówiłaś – zaśmiał się.

- Co za umowa? – zapytał Harry.

- Ten czarny obściskiwacz wziął mnie wczoraj na ręce i nie chciał postawić i jako warunek wziął sobie ciągłe obejmowanie mnie. Na początku zgodziłam się tylko na wczorajszy dzień, ale on się nie zgodził i kazał mi codziennie do odwołania – powiedziałam zła.

Chłopaki zaczęli się śmiać. Zayn spalił lekkiego buraka i też się zaśmiał. Zauważyłam, że Liam puszcza oczko do Zayna.

- Liam? – zapytałam.

- Tak? – starał się opanować.

- Co żeście uknuli z Zaynem?

- Ale co masz na myśli? – zapytał Li już w pełni opanowany.

- Co uknuliście z Zaynem? – odpowiedziała mi cisza i zmieszany wzrok chłopaków, a głównie Zayna i Liama. - Co uknuliście? Puściłeś do niego oczko.

- Kurde nie mogę ci powiedzieć, ale obiecuję, że jeszcze dziś się dowiesz. Zayn sam ci powie.

- Okej. Lepiej chodźmy pod klasę, bo za 3 minuty lekcja – powiedziałam spoglądając na telefon.

Poszliśmy pod klasę oczywiście ja z obejmującym mnie Zaynem. Co chwilę inni uczniowie się na nas gapili, a mnie szlak trafiał.

- Zayn do cholery przestań mnie obejmować, bo wszyscy się gapią!

- Nie obchodzi mnie to. Chyba, że tobie to przeszkadza tzn. moje obejmowanie ciebie.

- Obejmowanie mi nie przeszkadza, ale irytuje mnie, że oni się gapią. Jak zaraz do któregoś podejdę to straci swoje przednie zęby!

- Ej spokojnie.. Nic ci nie będzie – powiedział Zayn ciaśniej mnie obejmując i całując w policzek.

- Możesz przestać? Nie przy ludziach.. – walnęłam facepalma.

- Okej jak sobie życzysz – zaśmiał się.

Zadzwonił dzwonek. Matma i moja ukochana ostatnia ławka. Znów dosiadł się do mnie Zayn. Siedziałam przy oknie więc wyglądałam przez nie siedząc z założonymi nogami. Lewą rękę opierałam na parapecie i podparłam o nią głowę, a prawą położyłam w poprzek moich ud. Jak pani zaczęła coś pisać na tablicy ja zaczęłam to bezmyślnie przepisywać zastanawiając się nad zachowaniem Zayna. Walczy. Zależy mu. Zobaczymy jak długo. Lekcja się skończyła i poszliśmy pod następną. Jak zwykle Zayn mnie obejmował. Staliśmy przed klasą i gadaliśmy. Tak nam minęły wszystkie lekcje. Podczas przerwy obiadowej byłam nieobecna. Słuchałam jednym uchem o czym chłopaki gadają, a drugim wypuszczałam to. Skończyła się ostatnia lekcja. Podeszłam do Kurta (znajomy) i poprosiłam go o kilka papierosów. Dał mi 4 papierosy, a ja mu dałam 2 funty i wyszłam ze szkoły. Zastałam przed szkołą palącego Zayna.

- Siema. Masz zapalniczke?

- No mam. Proszę – podał mi zapalniczke. – A po co ci?

- A do czego niby jest zapalniczka? – wyjęłam w tym momencie papierosa z torebki i podpaliłam. Oddałam zapalniczke Malikowi, jednocześnie odchylając głowę w tył i wypuszczając dym z płuc.

- Nie wiedziałem, że palisz.

- A to coś zmienia? – zapytałam zirytowana znów wciągając dym do płuc.

- Nie no coś ty. Tylko nie wiedziałem o tym.

- Ja nie pale. Tzn. pale ale tylko okazyjnie.

- To co dziś jest za okazja?

- Nerwy i mentlik w głowie.

- Ah. Rozumiem. Masz ochotę na obiad? Ale tym razem jako randkę jeśli można – uśmiechnął się i puścił mi oczko.

- Marzenie ściętej głowy Malik – odpowiedziałam pociągając kolejnego bucha.

- To spal i jedziemy na zwykły obiad.

- Okej.

Spaliłam, wyrzuciłam papierosa i poszłam za Zaynem. Pojechaliśmy w okolice centrum, zostawiliśmy torby w aucie Zayna i znów poszliśmy na spacer po parku. Było dziś wyjątkowo ciepło. Zayn znów mnie obejmował, a ja co chwile strącałam jego rękę. W końcu zapytał:

- Czemu ciągle strącasz moją rękę?

- Bo nie chcę tego. Nie chcę żebyś mnie obejmował. Nie jesteśmy razem.

- Okej już przestaje. Przepraszam.

- Nie przepraszaj. Przepraszają tylko winni.

Uśmiechnął się do mnie lekko i poszliśmy w stronę centrum. Szliśmy wolno parkiem, nie zwracając uwagi na przechodniów. Parę razy złapały nas jakieś fanki 1D pytając o autografy i kim jestem dla Zayna. Zayn odpowiadał, że autografy da następnym razem, a ja jestem jego przyjaciółką i tak ciągle. Miło było kiedy podczas mówienia słowa „przyjaciółka” uroczo się uśmiechał i patrzył mi w oczy. Boże co ja gadam?! Zamieniam się w „rasową” dziewczynę.. Co ten facet ze mną robi.. Ja już sama siebie nie poznaje.. Kurde, ale ta zmiana jest dobra dla mnie. Przynajmniej tak mi podpowiada rozum.. Przez te dwa dni, a właściwie niecałe półtora dnia zmienił mnie nie do poznania.. Ubieram sukienki, obcasy i wyglądam jak typowa dziewczyna.. Eh.. Zobaczymy czy będzie walczyć i się starać.

- Marta? – zapytał Zayn.

- No co jest? – zapytałam wyrwana z zadumy.

- Idziemy? Mieliśmy iść na obiad – powiedział uśmiechnięty.

- No jasne. Prowadź.

Weszliśmy do dużej i ekskluzywnej restauracji w samym centrum Londynu. Wnętrze było wykonane w nowoczesnym stylu. Ściany były czerwone, białe filary i czerwono-białe stoły i krzesła. Wybraliśmy stół i chciałam odsunąć krzesło i usiąść, ale Zayn mnie wyprzedził i sam odsunął mi krzesło. Dżentelmen.. Coraz bardziej zaczyna mi się to podobać.. Przyszedł do nas kelner i podał nam menu. Wybrałam dla siebie kotleta schabowego, pure ziemniaczane i zestaw surówek, a do picia wodę niegazowaną. Zayn chyba myślał jak ja i wziął to samo. Dobra, ja już nie ogarniam.. Albo jesteśmy tacy sami, albo on udaje.. Musze go popytać. Kelner przyniósł nam zamówione danie i życzył smacznego. Podczas jedzenia rozmawialiśmy praktycznie o wszystkim i niczym. Nastała chwilowa cisza między nami więc postanowiłam go wypytać.

- Zayn?

- Tak? – podniósł głowę z nad talerza i zaczął mi się przyglądać.

-  Ty już wiesz wiele o mnie, a ja o tobie praktycznie nic. Mogę popytać cię o parę rzeczy?

- No jasne. Pytaj.

- Więc.. Jaki jest twój ulubiony kolor?

- Niebieski – odpowiedział. Cholera to mój ulubiony kolor.

- Ulubiona kuchnia?

- Różna. Lubię jeść praktycznie wszystko – znów podobieństwo..

- Wolisz chodzić częściej na luzie czy elegancko?

- Zależy od okazji. Lubię czasami udawać elegancika, ale chyba w większości na luzie – kurde znów podobieństwo.

- Którego się urodziłeś?

- 12 stycznia, a ty jeśli mogę wiedzieć? – mrugnął do mnie.

- 8 listopad – przerwałam. – Kurcze nie wiem o co cię zapytać.

- Jak będziesz miała pytanie to po prostu pytaj – uśmiechnął się do mnie. – A na te pytania co ty zadawałaś to jakie były by twoje odpowiedzi.

Cholera, a myślałam, że nie zapyta o to.. Walnęłam facepalma.

- Takie same jak twoje – odpowiedziałam i zaśmiałam się.

- Hehh. To się nazywa przeznaczenie – roześmiał się.

- No, a jak – zaczęłam się śmiać razem z nim.

Skończyliśmy jeść, zapłaciliśmy i wyszliśmy z lokalu. Poszliśmy do parku i usiedliśmy przy fontannie. Tym razem nikt nas nie zaczepił. Rozmawialiśmy i co chwilę się popychaliśmy i śmialiśmy. Zayn na chwilę spoważniał.

- Marta? – popatrzył mi głęboko w oczy chyba szukając mojej reakcji.

- Słucham?

- Wiem, że znamy się dopiero od dwóch dni, ale bardzo mi na tobie zależy. Ja.. – przerwał i spuścił wzrok. – Ja zakochałem się w tobie – znów przerwał patrząc mi w oczy. Cholera on mówi poważnie.. Widać to w jego oczach. Widać, że mu bardzo zależy, ale boi się mojej reakcji. – Czy zostaniesz moją dziewczyną?

Potrzymam was trochę w niepewności;D Jak wam się podoba to piszcie;) Zapraszam również na moje inne blogi:) 

Pozdrawiam!.<3

-M